Museo

COMPARTIR EN:

Información sobre o Museo das Mariñas de Betanzos

Museo

Museo das Mariñas

O Museo das Mariñas, inaugurado en 1983, é un centro museístico de xestión municipal que está instalado no antigo convento de San Domingos (século XVII-XVIII), un edificio monumental que é propiedade do Concello de Betanzos. Comparte o seu espazo ca Biblioteca e Arquivo municipais. Entre as tres institucións publican cada ano o Anuario Brigantino.

Dous andares

O museo está dividido en dous andares. Na planta baixa a mostra céntrase en elementos históricos e etnográficos e a primeira planta organízase en salas e corredores temáticos. A colección conta con máis de 5.000 obxectos, procedentes de doazóns públicas e privadas.

obxectos

0

Descargas

Actividades didácticas para que descarguen os colexios e as familias que queiran visitar o museo.

Apostolado

Chámase apostolado ao grupo de imaxes dos apóstolos de Cristo. Nesta sala conservamos o conxunto de cadros que mercaron os donos do Hospital de Santo Antonio, representados nas portas do hospital que presiden a sala, datadas no século XVII. Estas obras proceden da escola de Rubens e foron mercadas na cidade de Amberes.

O antigo Hospital de Santo Antonio, hoxe Pazo da Xustiza, foi unha obra fundada polo diplomático Antonio Sánchez de Taibo e a súa muller Estefanía de Valencia no século XVII. De orixe betanceira, o fundador quixo dotar á cidade dun hospital que solucionase as carencias sanitarias da veciñanza e peregrinos.

Ambos os dous fundadores estarían representados na porta do Arcón das tres chaves, cos símbolos característicos do seu status social. Estas portas protexerían o arquivo e caixa de caudais do hospital.

Logo da desamortización, este edificio contaría con diferentes usos, dende funcionar como colexio a sede da cociña económica.

Entre a decoración do antigo edificio atopamos trece táboas que representan un apostolado completo, cos doce apóstolos, cada un cos seus distintivos, e a figura de Cristo. Dende o XVII é habitual atopar estas pinturas en lenzos ou táboas, seguindo o sentido procesional das igrexas. O seu obxectivo didáctico e propagandístico buscaba facer fronte ás teses luteranas. É por iso que representan aos apóstolos de forma clara e memorizable, cunha imaxe xa interiorizada polos fieis, reforzada polos seus atributos que soen ser os instrumentos do seu martirio.

Sabemos que este apostolado foi adquirido nos Países Baixos, xa que conta con inscricións na parte traseira, como as marcas de autenticidade que establecía o gremio para as obras feitas en Amberes.

Consérvanse varios apostolados atribuídos a Rubens (Siegen, 1577 – Amberes, 1640) e á súa escola: copias dos discípulos con retoques do mestre, copias dos aprendices do taller ou copias realizadas tras a morte do artista. O máis coñecido é o Apostolado de Lerma, do Museo do Prado, pero existen copias en diferentes cidades como pode ser este de Betanzos.

Ningunha copia é igual á outra. Os autores, ante a imposibilidade de coñecer directamente o Apostolado do Prado, acudían a estampas que lles servían como modelo. Rubens conseguiu gravadores que reproduciron o seu estilo de maneira fiel, destacando os gravados de N. Ryckmans, dos que temos aquí as imaxes doadas por Mireille Madou. O éxito deste gravados e a fama do pintor en Europa, propiciou a produción en masa destas copias a través dos mercados artísticos de Amberes.